Bąbelek – cóż mogę powiedzieć… gdyby nie cyber, nie byłoby Anatola, nie byłoby Nymerii, nie byłoby Taurandir*PL… Niewinny kociak norweski leśny, z białym pędzelkiem na ogonku, wybrany na towarzysza zabaw dla Amisia. Trochę z przypadku, trochę z ciekawości, a trochę z przekory pojechaliśmy na naszą pierwszą w życiu wystawę kotów w Kościanie w 2010 roku. Okazało się, że nasz mały Bąbelek został wybrany najlepszym kociakiem NFO (podczas Mistrzostw Polski NFO) oraz wygrał wystawę w klasie kociąt półdługowłosych. WOW!!!

To był dla nas szok i wielka radość. Potem przyszły kolejne wystawy i kolejne sukcesy. Lista osiągnięć cyberka jest bardzo długa i jeszcze niezakończona. Ale co ważniejsze, to poprzez tego kocurka uczyłam się standardu kota norweskiego leśnego, terminologii i procedur obowiązujących na wystawach, a przede wszystkim poznałam wielu wspaniałych ludzi, którzy wprowadzili mnie w świat hodowli kotów norweskich. Oczywiście dla każdego właściciela jego kot jest najpiękniejszy, najfajniejszy, nie inaczej jest ze mną i z cyberkiem. Tak, jest moim ukochanym kotem, przepięknym reprezentantem swojej rasy.

Dopiero teraz dostrzegam w nim pełnię – absolutnie fantastyczny trójkąt równoboczny głowy, idealnie osadzone, szerokie u nasady, duże uszy, z długimi pędzelkami, bardzo mocną brodę, prosty profil i czujne spojrzenie łobuzerskich oczu. cyber jest długim, dużym i muskularnym kocurem, wysokim na łapach, jego zakończony białym pomponem ogon jest długi i puszysty. Ma przepiękne umaszczenie w ciepłym odcieniu brązu, pełnię obrazu dopełniają bujna kryza i zimowe futro, które cyber przekornie nosi latem. Charakter cyberka można opisać jednym słowem – fantastyczny. Rozmruczany, skory do zabawy, strzelający baranki i przybijający piątkę, śpiący na kolanach i w łóżku kocur hodowlany… Jakby co - to wszystko jego wina!